عشق مامانش، دردونه ی باباش، فندوق کوچک جون

پسر نازم ، عزیزکم، نازکم، سنجاقک من ، حلزون کوشولوی مامان تو به همین زودی بیست و پنج روزه شدی. بیست و پنج روزه که کنار تو نفس می کشم. بیست و پنج روزه که زندگی شکل دیگه ای گرفته. بیست و پنج روزه که فهمیدم تو بزرگ ترین نقطه ی ضعف منی و تمام هراسم از اینه که خدا منو با تو آزمایش و امتحان کنه. حالا تازه فهمیدم که چرا خدا توی قرآن گفته :  إنما أموالکم و أولادکم فتنة و الله عنده أجر عظیم...   اموال و اولاد شما وسیله ی آزمایش شما هستند... آه... ایلیای من فقط خود خدا می داند تا چه حد در برابر چنین آزمایشی ضعیفم  و چه قدر راه مانده تا ابراهیم شدن من و اسماعیل شدن تو...  پسرم هر روز که می گذرد یک چیزی هست که ...

سلام به دوستای مهربون و عزیزم. اول عذر خواهی می کنم بابت این که قول داده بودم ادامه ی ماجرا رو فردای همون روز بنویسم ، اما نشد. چون مجبور شدم برم بیمارستان و پیش پسرم بمونم. پس الان می رم سراغ بقیه ی ماجرا... تا اون جا گفتم که بالاخره تونستم از اون بیمارستان و دانشجو هاش که دنبال موش آزمایشگاهی می گشتن خلاص بشم و توی بیمارستان بقیه ا... پذیرش گرفتم. اون جا توی هر اتاق سه تخت بود. هم اتاقی های من یکی به خاطر حاملگی خارج از رحم بستری بود و اون یکی هم باردار بود و چون  آنزیم های کبدش مشکل دار شده بود بستری بود که دو روز بعد زایمان کرد. من هم که 24 ساعته بهم سرم وصل بود و کارم شده بود مایعات خوردن و سرم گرفتن و گلاب به روتون دستشویی رفت...

دوستای مهربونم سلام عزیز دل مامان ، نفسم ، پنبه ی من ، ریزه میزه ی من سلام خوش اومدی به این دنیا  دوستای خوبم با کلی خبر برگشتم. پسرم اوینار در تاریخ 94/4/14 ساعت 3.10 دقیقه ی بامداد با وزن یک کیلو و چهارصد و پنجاه گرم و قد 37 سانتیمتر در هفته ی سی و دوم بارداری با زایمان طبیعی در بیمارستان بقیه الله متولد شد و الان توی دستگاهه. خب ماجرا از روز بیست و پنجم خرداد شروع شد که صبح زود از خواب بیدار شدم و رفتم بیمارستان برای چکاب. دکترم گفته بود از این به بعد باید دو هفته یک بار بیای برای چکاب. و اون روز رفته بودم تا جواب آخرین سونو رو ببینه. که خدا رو شکر گفت همه چیز عالیه. صدای قلب کوشولوت رو هم گذاشت و گفت خیلی ...

وقتی زنی تغییر می کند،شفا می یابد و در جهتِ بهبود قدم برمیدارد صرفاً به خود کمک نمی کند در حقیقت چنین زنی همۀ اعضاء خانواده،همۀ عزیزان و اطرافیانِ خود را به طورِ ناخودآگاه بهرهمند خواهد کرد و یا لااقل پایه هایِ بهبود و رشدِ آنها را پی ریزی خواهد کرد.شاید عده ای از شما بگویید چه فرقی می کند؟ سلامت و یا رنجِ هر مرد و زنی بر همۀ انسانهایِ دیگر اثر دارد و به اصطلاح بنی آدم اعضاء یک پیکرند ، پس چه لزومی دارد که بر حال و هوا و شفایِ زنان بیش تر تاکید می کنید؟ مطالعات نشان داده است که سلامتِ عزیزانِ یک زن به طورِ مستقیم با سلامتِ خودِ زن ارتباط دارد خانم دکتر کریستین نور تراپ در کتابِ « جسمِ زن ، جانِ زن » تحلیلِی بسیار جالب و خ...

گل پسرم نفسم  سنجاقکم پنبه ی من سلام دوستان مهربونم سلام من و پسر گلم تو هفته ی بیست و پنجم هستیم و شکر خدا حال پسرم خوبه. این روزا خیلی بی تاب دیدارشم و مدام لحظه ی اومدنش رو تصور می کنم. لحظه ی دیدن روی ماهش. همش یاد دست و پای کوشولوش توی سونوگرافی می افتم و قربون صدقه ی گل پسرم می رم. خب براتون بگم که پسر ناقلای ما خیلی پدرسوخته تشریف دارن. چون از صبح تا شب در حال شیطونی و قل خوردنه. اما به محض این که بابا حامدش میاد و دست می ذاره روی شکمم آؤوم می شه و هرچی اصرارش می کنیم دیگه تکون نمی خوره که نمی خوره... منم که همچنان با گلو درد دست و پنجه نرم می کنم و انگار همیشه دست یکی تو گلومه و خرخرم رو نگه داشته. ان شاالله هفته ی دیگ...

سلام سلام سلام سلام به دوستای خوبم. سلام به همه ی مامان گلیا و نی نی های خوشگلشون. و سلام به عشق کوچولوی خودم که به لطف خدا هر روز داره بزرگ تر و بزرگ تر می شه. خب باید بگم که من الان در هفته ی بیست و دوم بارداری هستم و دو روز دیگه من و نی نی می ریم توی ماه ششم. و دلیل این که این قدر دیر اومدم و نوشتم به خاطر اینه که اولا منتظر بودم غربالگری دوم رو بریم و جنسیت نی نی مون معلوم بشه. دوما اثاث کشی داشتیم و حسابی درگیری. اما حالا با یک عالمه حرف اومدم پیشتون و به همه ی دوستای گلمم سر زدم.  خب بریم از اون جایی شروع کنیم که نزدیک عید شد و من اون قدر حالم بد بود که نتونستم دست به خونه و زندگی بزنم. فقط یک روز کارگر اومد و کارای کلی رو ...

سلام به روی ماه همه ی عزیزان و سلام به دردونه ی خودم خلی وقته نتونستم بنویسم. چون اصلا نمی تونستم لپ تاپ رو روشن کنم . اصلا نمی تونستم تلویزیون ببینم. تقریبا می تونم بگم نمی تونستم هیچ کاری انجام بدم. روز ها بود که هیچی نمی تونستم بخورم و از روی تخت توی اتاق خواب بیرون نمی اومدم. همسر جان می آمد و برای خودش چیزی درست می کرد و تنهایی می خورد و بعد می خوابید. تقریبا 5 کیلو وزن کم کردم تا این که دکتر گفت چون جفت پایینه باید هرچه سریع تر تهوع و استفراغ هات رو قطع کنیم تا به جفت فشار نیاد. این بود که غذای روزانه ی من شد روزی یک سرم و آمپول و یک نعلبکی شیر. تنگی نفس ها تقریبا بیچارم می کرد. بی خوابی ها...  واقعا نمی تونم بگم چه ر...

بالاخره روز موعود رسید. روز یکشنبه 12 بهمن 93 رفتم پیش دکتر عمادی و همون جا برام سونو انجام داد و فهمیدیم که تو عزیز دلم صحیح و سالمی و ضربان قلبت هم عالیه. و توی صفحه ی سونو دیدیم که در کیسه ی آب مدام از این طرف به اون طرف می پریدی و بازی می کردی. دردانه ام اگرچه این روز ها بسیار بسیار برایم سخت ممی گذرد. اگر چه دوران حاملگی ام سخت و پر فشار است. اگرچه شب ها خواب ندارم و ویار ها سر به آسمان گذاشته اند. اما همه ی این ها فدای یک تار موی تو عزیزم. سلامت تو برایم مهم ترین است. در فرصت های بعدی بیشتر برایت می نویسم عزیزکم.  پی نوشت: دوستان خوب بهتون سر می زنم و پیگیر تک تک لحظه هاتون هستم.  پی نوشت : هنوز هم در انتخاب ...